انسان دو دهان دارد: یکى گوش که دهان روح او است و دیگر دهان که دهان تن او است. این دو دهان خیلى محترم ‏اند. انسان باید خیلى مواظب آن‏ها باشد. یعنى باید صادرات و واردات این دهن‌ها را خیلى مراقب باشد. آن‏هایی که هرزه خوراک می ‏شوند، هرزه کار می ‏گردند. کسانى که هرزه شنو می ‏شوند، هرزه گو می گردند.

وقتى واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پلید و کثیف مى‏شود. یعنى قلم هرزه و نوشته ‏های زهرآگین خواهد داشت. حضرت وصى، امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: عمل نبات است و هیچ نبات از آب بی نیاز نیست و آب‏ها گوناگون‏ اند. هر آبى که پاک است، آن نبات هم پاک و میوه ‏اش شیرین خواهد بود، و هر آبى که پلید است، آن نبات هم پلید و میوه او تلخ است.

خود عمل، حاکى است که از چه آبى روییده شده است.

"علامه حسن زاده آملی"